Lębork. W Sanktuarium msza dziękczynna i błogosławieństwo relikwiami świętego Jana Pawła II

W niedzielę, 17 maja, w przeddzień setnej rocznicy urodzin Karola Wojtyły, w Sanktuarium św. Jakuba Ap. w Lęborku, proboszcz o. Roman Zioła, koncelebrowaną przez o. Andrzeja Szultę, odprawił dziękczynną Eucharystię, zakończoną błogosławieństwem relikwiami świętego Jana Pawła II. Od tej niedzieli w Sanktuarium jednorazowo może przebywać nie więcej niż 61 osób. Po przerwie spowodowanej zagrożeniem koronawirusem oprawę mszy zapewnił chór parafialny pod kierownictwem Tadeusza Formeli.

- W szóstą niedzielę Wielkiej Nocy przychodzimy, żeby podziękować Panu Bogu za wszystkie dobrodziejstwa, aby wyrazić Panu Bogu chwałę za to, że jako Zmartwychwstały przychodzi do każdego z nas. Chcemy Panu Bogu podziękować za dar naszego drogiego Ojca Świętego Jana Pawła II w setną rocznicę jego urodzin.

- Chcemy prosić świętego Jana Pawła II, żeby wstawiał się za każdym z nas, za naszą Ojczyznę, za naszą parafię, za wszystkie rodziny, małżeństwa, dzieci, młodzież, studentów, chorych, cierpiących, za tych wszystkich, którzy odeszli do Pana, cierpią z powodu epidemii czy innych chorób. To wszystko dziś zawierzamy Bogu Ojcu za wstawiennictwem Świętego Jana Pawła II.

O. Roman Zioła przestrzegał przed tym, żeby obchody rocznicy urodzin Ojca Świętego nie przybrały tylko zewnętrznej formy, ale sięgnęły do głębi. Powołując się na artykuł w „Gościu Niedzielnym” proboszcz Sanktuarium powiedział:

- Można skupić się na zewnętrznych obchodach, obejrzeć piękny koncert o świętym Janie Pawle II, może będziemy słuchać Jego słów, może zaśpiewamy „Barkę”, może zjemy przysłowiową „kremówkę” . Wszystko to piękne, ale jeśli na tym skończy się, to będzie tylko ta zewnętrzna strona, a nie będzie głębi, nie będzie wnętrza, że poprzez postać Świętego Jana Pawła II spotkam żywego Boga, żywego Jezusa Chrystusa. To ni mi nie da. To będzie tylko piękne wydarzenie, ale nic więcej. Pozostanie zewnętrzna strona, która gdzieś umknie i znowu wrócimy do swojej rzeczywistości, do swojego życia, czasami bardzo trudnego, zwłaszcza teraz.