Lęborczanie przy rondzie "Inki" w hołdzie Żołnierzom Niezłomnym

Jak od lat, także w piątek 1 marca, w Narodowy Dzień Pamięci Żołnierzy Wyklętych, lęborczanie spotkali się przy rondzie Danuty Siedzikówny "Inki", sanitariuszki 5 Wileńskiej Brygady AK, bohaterki podziemia antykomunistycznego, żeby oddać hołd Żołnierzom Niezłomnym.

Włodzimierz Klata z Reduty Lębork przypomniał genezę nadania rondu tej nazwy. Mówił o pomysłodawcach tej inicjatywy - franciszkaninie o. Marku Kiedrowiczu, Andrzeju Łakockim i Romanie Klassa.

- W 2014 r. dosyć szerokie środowisko złożyło wniosek do Rady Miejskiej, żeby rondo, który powstało nazwać imienia "Inki" Siedzikówny, jednej z najmłodszych Żołnierek Wyklętych, która oddała życie już w czasach komunistycznych. Gdyby nie Żołnierze Wyklęci, kontynuatorzy zbrojnego czynu Armii Krajowej, gdyby nie pamięć o nich i inspiracja dla kolejnych pokoleń, jak w czerwcu 1956 roku i potem w kolejnych trudnych wydarzeniach, to być może bylibyśmy w takiej sytuacji, jak jest dziś Ukraina. Oby wolność, która jest nam dana, nie została odebrana.

Mieszkańcy odmówili modlitwę, trzykrotnie padło hasło "Cześć i chwała bohaterom", po czym złożyli kwiaty i zapalili znicze na rondzie "Inki". Wśród oddających hołd byli działacze Reduty Lębork, opozycjoniści z czasów PRL-u, członkowie i sympatycy Prawa i Sprawiedliwości, NSZZ Solidarność, Konfederacji, mieszkańcy Lęborka i powiatu lęborskiego.

Wyrokiem Wojskowego Sądu Rejonowego w Gdańsku z 3 sierpnia 1946 r. Danuta Siedzikówna została skazana na dwukrotną karę śmierci. Bolesław Bierut nie skorzystał z prawa łaski. Czekając na wykonanie wyroku, z więzienia karno - śledczego przy ul. Kurkowej w Gdańsku przekazała krewnym gryps: „Jest mi smutno, że muszę umierać. Powiedzcie mojej babci, że zachowałam się jak trzeba”. Wyrok na niespełna osiemnastoletniej „Ince” wykonano 28 sierpnia 1946 roku.

W przeddzień narodowego święta, w czwartek 29 lutego w kościele pw. Miłosierdzia Bożego odprawiona została uroczysta Msza Święta, której celem było oddanie hołdu żołnierzom podziemia antykomunistycznego. Pod tablicą upamiętniającą bohaterów 5. Wileńskiej Brygady Armii Krajowej oraz inne postacie ruchu niepodległościowego, w tym rotmistrza Jana Skorba, złożono kwiaty i zapalono znicze. Proboszcz parafii ks. Rafał Cieszyński zmówił modlitwę w intencji żołnierzy podziemia antykomunistycznego.

W wydarzeniu uczestniczyli nie tylko mieszkańcy naszego miasta, ale także samorządowcy z burmistrzem Lęborka Witoldem Namyślakiem, radni miejscy, kompania honorowa 1. Lęborskiego Batalionu Zmechanizowanego, radni Młodzieżowej Rady Miasta poczet sztandarowy Szkoły Podstawowej nr 5, przedstawiciele służb mundurowych, służby zdrowia, organizacji społecznych oraz różnych partii. Obecna była również rodzina rotmistrza Jana Skorba, która w sposób szczególny czuwa nad zachowaniem pamięci o bohaterze.

Data 1 marca nie jest przypadkowa. To 1 marca 1951 roku w więzieniu na warszawskim Mokotowie, po pokazowym procesie, zostali rozstrzelani przywódcy IV Zarządu Głównego Zrzeszenia „Wolność i Niezawisłość” – prezes WiN ppłk Łukasz Ciepliński („Pług”, „Ludwik”) i jego najbliżsi współpracownicy: Adam Lazarowicz, Mieczysław Kawalec, Józef Rzepka, Franciszek Błażej, Józef Batory i Karol Chmiel. Ich ciała komuniści zakopali w nieznanym miejscu. Tworzyli oni ostatnie kierownictwo ostatniej ogólnopolskiej konspiracji kontynuującej od 1945 roku dzieło Armii Krajowej.

Narodowy Dzień Pamięci „Żołnierzy Wyklętych” jest świętem państwowym.