Radny chciałby zmiany nazwy ulicy z Waryńskiego na Klasztorną w Lęborku

Zbigniew Rudyk, przewodniczący klubu radnych Prawa i Sprawiedliwości w Radzie Miejskiej w Lęborku, zwrócił się do burmistrza Lęborka o zmianę nazwy ulicy Ludwika Waryńskiego na Klasztorną. Obecna nazwa ulicy w centrum miasta kojarzy się radnemu z "dawną epoką". Według radnego to ostatnia nazwa ulicy w Lęborku, która jeszcze nie została zmieniona. "Nie będę rozpisywał się na temat, kim był ten młody socjalista, bo można poczytać w wikipedii" - napisał w interpelacji Zbigniew Rudyk.

Zastrzegając, że decyzja o zmianie nazw ulic należy do Rady Miejskiej, burmistrz Witold Namyślak odwołał się do wytycznych Instytutu Pamięci Narodowej. IPN nie widzi przesłanek, aby dokonywać zmiany tej nazwy ulicy w oparciu o Ustawę z 1 kwietnia 2016 r. o zakazie propagowania komunizmu lub innego ustroju totalitarnego przez nazwy budowli, obiektów i urządzeń użyteczności publicznej (Dz.U. RP z 2016 r. poz. 744). Jeśli samorząd ją zmieni nie powinien w uchwale powoływać się na normy ustawy z 1 kwietnia 2016 r. "Zdaniem IPN internacjonalistyczne i proletariackie poglądy Ludwika Waryńskiego, prezentowane przez niego w latach 70. i 80. XIX wieku, mogą wzbudzać kontrowersje i dyskusje. Jednakże trudno utożsamiać je z niosącym nową formę zniewolenia totalitarnym systemem komunistycznym, jaki w praktyce powstawał kilkadziesiąt lat po jego śmierci" - odpowiedział radnemu burmistrz.

Radny Zbigniew Rudyk powołuje się na rozmowę z mieszkańcami, którzy mieszkają przy tej ulicy i twierdzi, że także są zainteresowane taką zmianą nawet, jeśli wiąże się ona z wymianą dokumentów tożsamości. To sami mieszkańcy mieli zaproponować nową nazwę "Klasztorna".

W 2018 r., w ramach projektu „Skarby Lęborka - ukazanie dziedzictwa kulturowego miasta przez odratowanie i wyeksponowanie elementów zabytkowego centrum” prowadzone były prace na ulicy Waryńskiego, których zakres obejmował przebudowę jezdni i chodników ulicy Waryńskiego od mostu na rzece Łebie do ulicy Długosza, do granic linii średniowiecznych obwarowań miejskich została ułożona jezdnia asfaltowa. Dłuższy, 100-metrowy odcinek jezdni i chodnika w kierunku placu Pokoju zyskał nawierzchnię z wysokiej jakości kostki granitowej.

Z biogramu przygotowanego przez IPN można dowiedzieć się, że Ludwik Waryński (1856–1889) był działaczem ruchu socjalistycznego w okresie kształtowania się pierwszych kółek socjalistycznych na ziemiach polskich. Jako dwudziestolatek organizował pierwsze tego typu kółka pod zaborem rosyjskim w Warszawie w latach 1876-1878. Potem prowadził działalność socjalistyczną w Galicji i na emigracji. W 1882 był założycielem i przywódcą Międzynarodowej Socjalno-Rewolucyjnej Partii „Proletariat”, której program łączył w sobie wątki socjalistyczne i anarchistyczne. Głosił hasła solidarności proletariatu rosyjskiego i polskiego w walce przeciw caratowi. Wraz z innym socjalistą, Kazimierzem Dłuskim, przeciwstawiał się tzw. socjalizmowi patriotycznemu (którego zwolennikiem był np. Bolesław Limanowski), kładącemu w pierwszym rzędzie nacisk na odbudowę wolnego państwa polskiego. Uważał się za członka – jak pisał – „jednej wielkiej narodowości bardziej nieszczęśliwej niż Polska, narodu proletariuszy”. Aresztowany we wrześniu 1883 roku został skazany na 16 lat katorgi. W ten sposób w wieku lat 27 został przez reżim carski wyeliminowany z czynnej działalności politycznej. Zmarł w rosyjskiej twierdzy szlisselburskiej w roku 1889.

Jak podaje IPN, w okresie PRL postać i działalność Ludwika Waryńskiego próbowała zawłaszczyć partia komunistyczna jako rzekomo tożsamą z programem realizowanym przez działaczy bolszewickich i komunistycznych w XX wieku.

Instytut nigdy nie zwracał się do samorządów lokalnych z propozycjami, aby Ludwika Waryńskiego czynić patronem nowych ulic i placów. Jednocześnie Instytut konsekwentnie zwraca się o potraktowanie tej postaci w zgodzie z faktami - bez ulegania stereotypom ukształtowanym przez wieloletni nacisk propagandy z okresu PRL.