Lębork. To był wzruszający moment Gali Sportu. Na scenę wyszli legendarni siatkarze.

Jubileuszowa XV Gala Sportu Powiatu Lęborskiego odbyła się w minioną sobotę (02.04.2022). Wyróżnienia i nagrody otrzymali nasi najwybitniejsi sportowcy, których osiągnięcia znane są nie tylko w powiecie, ale również na krajowych i międzynarodowych arenach.

Powiatowa Rada Sportu przyznała „Sportowe Laury Powiatu Lęborskiego 2021” w 16 kategoriach. Nagrodę specjalną, jedną z trzech, odebrali trenerzy i siatkarze, którzy tworzyli złoty okres lęborskiej siatkówki w latach osiemdziesiątych ubiegłego wieku. Na scenę zostali wywołani trenerzy Tadeusz Dubrowski i Leonard Wojciechowski, kierownik drużyny Ryszard Janowicz oraz zawodnicy: Waldemar Błaszczyk, Zbigniew Kwiatkowski, Andrzej Cieślak, Henryk Iwosa, Bogusław Woss, Andrzej Koss, Edward Łosiak, Zenon Wojciechowicz.

Wyróżnienia wręczył im Marian Borek, przewodniczący Powiatowej Rady Sportu oraz burmistrz Witold Namyślak.

- To wyjątkowe wyróżnienie w historii sportowej gali. Mówimy o złotych latach lęborskiej siatkówki. Pomysłodawcą jest Jacek Wityk, dyrektor Centrum Sportu i Rekreacji w Lęborku

- powiedział przewodniczący Marian Borek.

Nie zabrakło wspomnień. Do uczestników gali przemówił trener Tadeusz Dubrowski.

- To było w kwietniu 1981 roku, 41 lat temu, kiedy ci wszyscy, którzy stoją na scenie, wywalczyli po raz pierwszy awans do II ligi. To były piękne, wspaniałe, ale i trudne czasy. Po raz drugi po trzech latach wywalczony awans do II ligi. Grały u nas zespoły z całej Polski. Reprezentowaliśmy Lębork na mistrzostwach Europy Federacji Kolejarzy w Mogilewie, byliśmy na międzynarodowym turnieju na Węgrzech. To były złote czasy lęborskiego sportu. Po jednym z meczów pisał o nas „Przegląd Sportowy” jako rewelacji sezonu. Mieliśmy też bardzo trudne momenty związane z odejściami zawodników. To świętej pamięci Zenon Fludra, Stanisław Kędzierski i Wiesław Szczepański. Chciałbym serdecznie podziękować moim siatkarzom, z którymi widujemy się i spotykamy w Lęborku.

Głos zabrał także zawodnik Edward Łosiak. Wspomniał zabawną historię.

- Kiedy po raz pierwszy awansowaliśmy do rozgrywek A-Klasy, to zmieniły się przepisy. Dostaliśmy w prezencie koszulki od zakładu ZWAR, ale co po nich, jak nie mają numerów. Wtedy prezes Kolejowego Klubu Sportowego Pogoń Lębork Ryszard Górny zrobił nam piękny prezent kupując opakowanie białej kredy. Jak jechaliśmy na mecze, to jeden stawał za drugim i malowaliśmy na plecach numery. Kierownikiem drużyny był wówczas Wiesław Białaszewski.

Z kart historii
Powstanie klubu oficjalnie datuje się na 4 lipca 1945 roku. Pierwotnie przyjął on nazwę Kolejowy Klub Sportowy Kolejarz. W 1961 roku zmienił ją na Lęborski Klub Sportowy Pogoń.

Sekcja piłki siatkowej istniała w klubie niemal od chwili jego powstania. Początkowo była złożona z zawodników, którzy uczestniczyli tylko w rozgrywkach turniejowych. Zasadnicza data powstania sekcji przypada na rok 1960, kiedy do Pogoni przeszła żeńska i męska sekcja piłki siatkowej z ówczesnego Klubu Sportowego Sparta. Jej pierwszym opiekunem a jednocześnie zawodnikiem był Edward Czerniec. Podczas jego działalności sekcja żeńska awansowała do III ligi, zajęła II miejsce w turnieju o puchar Rady Narodowej i Zarządu Społem w Warszawie oraz zdobyła mistrzostwo Federacji Kolejarz w 1962 roku. W 1961 roku do ligi III awansował zespół męski. Z powodu trudności finansowych w 1964 roku sekcje siatkówki zawiesiły działalność. Kierownikiem był wówczas Edward Lipowski, a trenerem grającym Edward Czerniec.

Powrót sekcji
W latach 1972 - 1973 reaktywowana została sekcja piłki siatkowej mężczyzn. Rok później została ona zgłoszona do rozgrywek mistrzowskich w klasie A. Zaledwie po rocznym pobycie w lidze okręgowej zespół awansował do ligi międzyokręgowej i przez kilka następnych lat zajmował w niej czołowe pozycje.

W 1977 roku drużyna po raz pierwszy próbowała swoich sił w barażach o II ligę. Próba ta pod kierunkiem trenera Waldemara Kasprzyka była jeszcze nieudana. Podobnie nieudane były dwie następne.

Upragniony awans
W sezonie 1981 - 1982 po wygraniu ligi międzywojewódzkiej i po przejściu eliminacji w Koszalinie zespół wywalczył upragniony awans do II ligi. Trenerem był wówczas Tadeusza Dubrowskiego a kierownikiem drużyny Ryszard Janowicz. W tym samym sezonie juniorzy prowadzeni przez trenerów Leonarda Wojciechowskiego i Bolesława Bykowskiego dotarli do półfinałów mistrzostw Polski. Pobyt seniorów w II lidze potrwał tylko jeden sezon. Zespół nie wytrzymał trudów gry i spadł do klasy międzywojewódzkiej. Jednak po kilku miesiącach ponownie awansował do II ligi.

Największe sukcesy
Sezony 1984 - 85 oraz 85 - 86 to okres największych sukcesów sekcji. W latach 84 - 85 zespół zajął V miejsce w lidze. Sezon następny był najlepszy w historii klubu. Na półmetku rozgrywek drużyna zajmowała II miejsce w lidze, ustępując tylko setami prowadzącemu Stilonowi Gorzów, by ostatecznie zakończyć ligę na IV miejscu. Jednocześnie w pucharze Polski zespół dotarł aż do półfinału.

- Dobra postawa w rozgrywkach ligowych i pucharowych zaowocowała odejściem kilku czołowych zawodników do innych klubów

- wspominał przed laty trener Leonard Wojciechowski.

- To, przy braku wzmocnienia, skończyło się naszym spadkiem z ligi.