Grzybiarz znalazł arabskie monety z VII wieku. Trafiły do lęborskiego muzeum [ZDJĘCIA]

Znalezisko pochodzi z VII-X wieku . To arabskie monety srebrne i posrebrzane - Zgłosił się do nas chłopak, który poszedł na grzyby. Coś mu błysnęło wśród liści - opowiada Michał Pytlak ze Słupskiego Stowarzyszenia Eksploracyjno - Historycznego „Gryf”. - Monety leżały płytko, tuz pod warstwą organiczną. Znalazca zadzwonił do SSE-H „Gryf”. Na miejsce przyjechały doświadczone osoby. - To godna pochwały postawa. Uważam, że należy mu się nagroda - mówi Michał Pytlak.
Okazało się, że monety leżały w naczyniu, które się rozpadło. Poinformowano muzeum w Lęborku. - Ponieważ wiedział co znalazł, nic sam nie wyciągał bo monety ze zniszczonego przez korzeń naczynia spływały w dół na dno wąwozu - wyjaśnia Agnieszka Krzysiak, archeolog z muzeum w Lęborku.-Okazało się, że monety ukryte były w zboczu wąwozu, w ręcznie lepionym naczyniu, które zostało uszkodzone przez korzeń drzewa i zabytki się z niego wysypały. W związku z charakterem znaleziska, podjęta została wspólna akcja Urzędu Ochrony Zabytków w Słupsku, Słupskiego Stowarzyszenia Eksploracyjno - Historycznego „Gryf” oraz muzeum w Lęborku. Naukowcy zweryfikowali znalezisko, wydobyli i zabezpieczyli zabytki. Te działania pozwoliły odkryć i zadokumentować miejsce zdeponowania skarbu. Skarb składa się z 776 monet srebrnych i posrebrzanych całych i tak zwanych siekańców, czyli już ówcześnie pokawałkowanych monet i 250 całych. Reszta to siekańce dirhemów (VII-X w.n.e.); nieco starszych drachm dynastii Sasanidów (IV-VI w.n.e). -wyjaśnia Agnieszka Krzysiak.

Czytaj również:Ciekawe znalezisko w centrum Lęborka

Czytaj również:W pobliżu placu Pokoju odkryto średniowieczną drogę

Obecnie zakończono inwentaryzację i wstępne zabezpieczanie konserwatorskie materiałów. Interesująca może być historia znaleziska. -Skarb został najpewniej ukryty przez kupca w X wieku n.e. Dowodzi że wiódł tamtędy, być może z uwagi na spławianie się pobliską Słupią. To szlak, którym odbywał się głównie handel niewolnikami pomiędzy Skandynawią, dzisiejszymi ziemiami polskimi/ słowiańskimi a ziemiami dzisiejszego Uzbekistanu, Tadżykistanu i wschodniego Iranu - uważa Krzysiak.