Lęborski szpital planuje utworzenie Zakładu Opiekuńczo-Leczniczego

W założeniu Zakład Opiekuńczo- Leczniczy w Lęborku ma liczyć 35 łóżek w pełni przystosowanych dla potrzeb osób niepełnosprawnych wraz z zapleczem diagnostyczno-zabiegowym, rehabilitacyjnym, pomieszczeniami dla potrzeb prowadzenia psychoterapii i terapii zajęciowej, salą pobytu dziennego oraz pomieszczeniami przeznaczonymi dla celów administracyjnych. To będzie wiązało się z przebudową części szpitalnych oddziałów a co za tym idzie z kosztami, na które samorząd powiatu lęborskiego, organ prowadzący dla SPS ZOZ, chce pozyskać środki w kolejnej edycji Polskiego Ładu.

-Chcemy złożyć wniosek do następnej edycji Polskiego Ładu m.in. na Zakład O-L i przystosowania szpitala do wprowadzenia ZOL-u

- mówi Alicja Zajączkowska, starosta lęborski.

- Obecnie nie mamy tam miejsca. Planujemy przebudowę i nadbudowę jeszcze jednego piętra i przeniesienie oddziałów dziecięcego i położniczego tak by były w jednym ciągu. Wówczas ZOL powstałby na miejscu oddziału dziecięcego.

Według wstępnych kalkulacji utworzenie ZOL w wariancie "bogatszym" m.in. z modernizacją apteki,infrastruktury sanitarnej, rozbudową systemu energetycznego i systemu wind ma kosztować ok. 22 mln zł, z czego 15 proc. dokłada powiat lęborski ze środków własnych, a reszta finansowana jest w ramach Polskiego Ładu.

- Wstępnie kalkulacja na 22 mln ale jest ona wariantowa

- podkreśla starosta

.- Te główne rzeczy dotyczące funkcjonowania ZOL-u możemy zmieścić w mniejszej kwocie.

Powiat przygotowuje wnioski do drugiej edycji Polskiego Ładu, które mogą być składane do 15 lutego. Inwestycja zyskała pozytywną opinię wojewody. Starosta podkreśla, że budowa ZOL wypełni istniejąca w powiecie lęborskim niszę w tego rodzaju usługach medycznych.

- Wśród mieszkańców jest duże zapotrzebowanie na świadczenia Zakładu Opiekuńczo- Leczniczego

- mówi Alicja Zajączkowska

.- Ludzie oczekują, że w Lęborku będzie takie miejsce w którym zostaną otoczone osoby chore, w przypadku kiedy rodzina nie jest już w stanie się nimi zajmować w dom i gdzie zostaną otoczone profesjonalną opieką medyczną.

Przy realizacji projektu brane są pod uwagę zmiany demograficzne i zagrożenie epidemiczne. Projekt zakłada wprowadzenie nowego zakresu świadczeń zdrowotnych przede wszystkim w zakresie chorób naczyniowych serca i mózgu, następstw przebycia COVID-19, chorób neurodegeneracyjnych oraz choroby zwyrodnieniowej stawów. ZO-L ma być odpowiedzią na tendencję, wskazującą na to, że liczba osób w wieku produkcyjnym będzie spadała a rosła populacja chorych w wieku 65+. Nie wszystkim chorym bliscy są w stanie zapewnić profesjonalną opiekę medyczną w warunkach domowych. W ZO-L będą mogli liczyć na szpitalna bazę diagnostyczną, konsultacje lekarskie z dziedzin medycyny zachowawczej i zabiegowej w przypadku pogorszenia się stanu zdrowia. Dodatkowo ZO-L ma przygotowywać chorego i jego przyszłych opiekunów rodzinnych do opieki domowej, jako najlepszej formy aktywizowania społecznego, która daje najlepsze efekty leczenia. W skrócie: to pomost pomiędzy okresem leczenia szpitalnego a opieką realizowaną w warunkach domowych

. - Celem działalności ZOL będzie przywrócenie pacjentom, którzy utracili zdolność do samodzielnego funkcjonowania, jak największej możliwej sprawności fizycznej oraz psychicznej, co wymiernie wpłynie na poprawę jakości życia

-wyjaśnia dr Marta Frankowska, dyrektor lęborskiego szpitala.

-Będzie to się odbywało przez realizację całodobowych świadczeń pielęgnacyjnych, prowadzonych w warunkach infrastruktury szpitala specjalistycznego co zapewni świadczeniobiorcom całodobowy dostęp do szerokiej bazy diagnostycznej jak również konsultacji lekarskich z dziedzin medycyny zachowawczej i zabiegowej w razie wystąpienia pogorszenia stanu zdrowia.

Pobyt w Zakładzie Opiekuńczo-Leczniczym jest odpłatny, współfinansowany przez NFZ. Pacjent przebywający w Zakładzie Opiekuńczo-Leczniczym ponosi koszty wyżywienia i zakwaterowania.NFZ finansuje natomiast specjalistyczną opiekę medyczną, badania, leki i wyroby medyczne. Według przepisów miesięczna opłata co do zasady wynosi 250 proc. najniższej emerytury, ale nie może być wyższa niż kwota odpowiadająca 70 proc. miesięcznego dochodu świadczeniobiorcy w rozumieniu przepisów o pomocy społecznej.