Lębork. Sytuacja szpitala wymaga natychmiastowej naprawy. Pół miliona długu za 2020 rok

DYREKTOR SPORZĄDZA RAPORT
Do 31 maja każdego roku kierownik samodzielnego publicznego specjalistycznego zakładu opieki zdrowotnej zobowiązany jest sporządzić oraz przekazać podmiotowi tworzącemu raport o sytuacji ekonomiczno-finansowej.

Raport powinien być przygotowany na podstawie sprawozdania finansowego za poprzedni rok obrotowy i zawierać analizę sytuacji ekonomiczno-finansowej za poprzedni rok, prognozę sytuacji ekonomiczno-finansowej na kolejne trzy lata wraz z opisem przyjętych założeń oraz informację o istotnych zdarzeniach mających wpływ na sytuację ekonomiczno-finansową samodzielnego publicznego specjalistycznego zakładu opieki zdrowotnej.

SZPITAL Z PÓŁMILIONOWĄ STRATĄ
Osiągnięta za 2020 r. strata w wysokości blisko 0,5 mln zł spowodowała, iż wskaźniki zyskowności przyjęły wartości ujemne, co świadczyć ma braku zdolności szpitala do generowania zysków, braku efektywnego finansowania podmiotu w działalności operacyjnej, czyli tej do której szpital został powołany (profilaktyka, diagnostyka i leczenie pacjentów) i braku zdolności majątku do generowania zysku.

Wskaźniki płynności w 2020 r. osiągnęły poziom niższy niż bezpieczny. Co więcej, wskaźniki na lata 2021 - 2023 wyliczone na podstawie planowanego rachunku zysków i strat oraz bilansu szpitala (aktywa i pasywa), pokazują stratę netto na poziomie 3,2 mln zł w 2021 roku, 2,2 mln zł w 2022 roku oraz 2 mln zł w 2023 roku.

To oznacza, że aktualna sytuacja ekonomiczno-finansowa SPS ZOZ w Lęborku wymaga natychmiastowego wdrożenia działań naprawczych.

Z CZEGO WYNIKA ZADŁUŻENIE
Trudna sytuacja szpitala w Lęborku ma wynikać z częstych zmian przepisów prawa zwiększającego wymagania kadrowe, sprzętowe oraz infrastrukturalne stawiane przed podmiotami działalności leczniczej oraz podnoszące
koszty działalności. Wpływ miała także Ustawa z dnia 8 czerwca 2017 r. o sposobie ustalania najniższego wynagrodzenia zasadniczego niektórych pracowników zatrudnionych w podmiotach leczniczych” od dnia 1 lipca 2020 r., który obliguje Zakłady Opieki Zdrowotnej do dalszego wzrostu wynagrodzeń na zasadach określonych w ustawie oraz zastosowania kwoty bazowej.

Jakie jeszcze czynniki wymienia się w programie naprawczym?
• Wzrost minimalnego wynagrodzenia wprowadzony na podstawie Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 września 2019 r. oraz wyłączenie wysługi lat poza obszar minimalnej stawki od 2020 r. stanowi wysokie obciążenie kosztów bez zapewnienia źródła pokrycia.
• Dynamiczna zmienność przepisów regulujących poziom przychodów z NFZ z tytułu realizacji świadczeń związanych z przeciwdziałaniem i zwalczaniem epidemii SARSCoV-2.
• Ograniczona dostępność kadry medycznej oraz konieczność konkurowania z innymi podmiotami o specjalistyczną kadrę, pacjentów korzystających ze świadczeń oraz finansowanie świadczeń ze środków publicznych niejednokrotnie generuje nieuzasadniony ekonomicznie wzrostów kosztów działalności.
• Agresywna polityka windykacyjna części dostawców związana z nagłym spadkiem popytu na części rynku wyrobów i usług.
• Niepewna sytuacja szpitali powiatowych w zakresie organizacji udzielania świadczeń finansowanych ze środków publicznych w świetle planowanej reformy szpitalnictwa zapoczątkowanej zarządzeniem Ministra Zdrowia z dnia 23 grudnia 2020 roku „w sprawie utworzenia Zespołu ds. przygotowania rozwiązań legislacyjnych dotyczących
restrukturyzacji podmiotów leczniczych wykonujących działalność leczniczą w rodzaju świadczenia szpitalne”.
• Realizacja działań naprawczych pod presją obowiązku „odpracowania” przekazanych w 2020 zaliczek na poczet przyszłych wykonań.