Bezrobocie na Pomorzu. Będą kolejne zwolnienia?

Przeczytaj także: Ogłoszono upadłość Stoczni Marynarki Wojennej w Gdyni

Bezrobotny to osoba, która pomimo, że jest zdolna do pracy i chce ją podjąć to niestety nie może jej znaleźć. Na Pomorzu poziom bezrobocia wynosi około 13,4%. To dobry wynik na tle sąsiadujących z nami województw. Jednak i tak oznacza on, że co ósma osoba aktywna zawodowo ma problem ze znalezieniem pracy.

- W województwie pomorskim można wyróżnić trzy obszary. Po pierwsze jest to Trójmiasto. Tutaj bezrobocie wynosi około 5-6%. Chcielibyśmy, żeby taki poziom bezrobocia utrzymywał się w całym województwie. Tak niestety nie jest - tłumaczy Tadeusz Adamejtis, dyrektor Wojewódzkiego Urzędu Pracy. – W 2 powiatach przylegających do aglomeracji bezrobocie nie przekracza średniej krajowej (powiat kartuski i gdański). Najgorzej jest w miejscach oddalonych od Gdańska. W powiecie nowodworskim stopa bezrobocia wynosi ponad 29%.

Oznacza to, że prawie co trzeci aktywny zawodowo mieszkaniec tego powiatu ma problemy ze znalezieniem pracy. Niewiele lepiej jest w powiatach słupskim, bytowskim, malborskim, człuchowskim i sztumskim. Tutaj stopa bezrobocia wynosi około 25%. Tę liczbę szacuje się wyłącznie na podstawie osób zarejestrowanych w urzędzie pracy. Adamejtis przekonuje, że są to wskaźniki wiarygodne.

- Na osobie bezrobotnej ciąży presja ekonomiczna. Pomijając już nawet kwestię zasiłku, to po rejestracji urząd zaczyna opłacać składkę zdrowotną bezrobotnego. Zaświadczenie z urzędu pracy pozwala też na uzyskanie ulg - wyjaśnia Adamejtis.

Liczba bezrobotnych w województwie pomorskim spadła znacząco od chwili gdy weszliśmy do Unii Europejskiej. Jeszcze w 2003 r. pracy w naszym województwie nie mogło znaleźć aż 200 tysięcy osób. W roku 2008 tylko 80 tysięcy mieszkańców Pomorza miało problemy ze znalezieniem pracy. Ten stan rzeczy pogorszył się jednak przez ostatnie lata. W lutym 2011 r. pracy nie miało 117 tysięcy osób z naszego województwa. Kazimierz Schreiber, przewodniczący pomorskiej rady Ogólnopolskiego Porozumienia Związków Zawodowych uważa, że ta sytuacja może się jeszcze bardziej pogorszyć.

- Szykują się duże zwolnienia na przykład na poczcie. Niepewna jest też pozycja nauczycieli. W związku z mniejszą ilością dzieci zmniejszy się także ilość szkół i co za tym idzie etatów. W niewesołej sytuacji są pracownicy stoczniowi. Dopiero co ogłoszono upadłość Stoczni Marynarki Wojennej. Jej pracowników w najlepszym razie czeka teraz restrukturyzacja, co oznacza po prostu zwolnienia - wylicza Schreiber.

Przeczytaj także: Studia gwarantują bezrobocie?

Dlaczego związki zawodowe nie mówią głośno o tym problemie? W poprzednich latach w Ogólnopolski Dzień Walki z Bezrobociem wysyłane były petycje do władz, a w niektórych miastach odbywały się demonstracje. W tym roku jest dużo ciszej.

- Problem nie zniknął. Ludzie jednak nie mają aż takiej ochoty na demonstrację bo po prostu boją się o własną pracę - przekonuje Schreiber. - Nie ma co udawać. Ja nie widzę żeby sprawy zmierzały ku lepszemu.

Bezrobocie nie jest jednak tylko problemem osób niemogących znaleźć pracy. Wraz z jego wzrostem zmienia się cały lokalny rynek

- Pracodawca zaczyna dyktować warunki. Obniża koszty pracy, co uderza bezpośrednio w pracowników. Podczas procedury rekrutacyjnej może on podnosić wymagania, co często staje się murem nie do przeskoczenia dla młodych osób poszukujących zatrudnienia - uważa Katarzyna Fidos z Krytyki Politycznej. - Coraz częściej pojawiają się także inne formy zatrudnienia, jak chociażby zmuszanie pracowników do zakładania jednoosobowych działalności gospodarczych. Nie trzeba wtedy tworzyć etatów, gwarantujących bezpieczeństwo socjalne. Kiedy nie ma zamówień, pracownik nie dostaje po prostu pieniędzy. Wszystkie tego typu działania dodatkowo osłabiają związki zawodowe, które powinny stać na straży praw pracowników.